mieszkać na wsi

См. также в других словарях:

• mieszkać — ndk I, mieszkaćam, mieszkaćasz, mieszkaćają, mieszkaćaj «zajmować jakiś lokal, jakieś pomieszczenie jako główne miejsce przebywania, pobytu; mieć mieszkanie, zamieszkiwać; przebywać gdzieś stale albo czasowo» Mieszkać we własnym domu, w hotelu, w …   Słownik języka polskiego

• komorne — n blm, odm. jak przym. «opłata za używanie wynajętego mieszkania; czynsz» Niskie, wysokie komorne. Płacić, opłacać komorne. Zalegać z komornym. ◊ przestarz. Mieszkać, siedzieć itp. na komornym «w Polsce przed II wojną światową: wynajmować u kogoś …   Słownik języka polskiego

• miedza — Graniczyć, sąsiadować, mieszkać o miedzę (z kimś) «mieszkać w przyległym domu, gospodarstwie, w sąsiedniej wsi itp.»: Do opuszczonych przez rdzennych Mazurów gospodarstw, leśniczówek, rybakówek stopniowo, ale już systematycznie wprowadzali się… …   Słownik frazeologiczny

• granica — ż II, DCMs. granicacy; lm D. granicaic 1. «linia zamykająca lub oddzielająca pewien określony obszar; kontur, zarys; linia oddzielająca terytorium jednego państwa od innych» Granica parceli, wsi, miasta, województwa. Granica zasięgu… …   Słownik języka polskiego

• wieś [wiocha, dziura i in.] dechami [deskami] zabita — {{/stl 13}}{{stl 7}} z niechęcią o wsi położonej daleko od jakiegoś centrum życia społecznego, pozbawionej instytucji kulturalnych, kościoła, szkoły itp., w której nic się nie dzieje, pogrążonej w marazmie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieszkać w zabitej …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bytować — ndk IV, bytowaćtuję, bytowaćtujesz, bytowaćtuj, bytowaćował książk. «żyć, egzystować; istnieć, być, trwać; przebywać, mieszkać» Bytować na wsi, w mieście. W tym lesie bytują sarny …   Słownik języka polskiego

• głuchy — głusi, głuchychszy 1. «nie mający zdolności słyszenia; nie słyszący lub źle słyszący» Głuchy od urodzenia. Głuchy jak pień. przen. «nie zwracający na coś uwagi, nie reagujący, obojętny» Głuchy na czyjeś perswazje, prośby. Głuchy na głos rozsądku …   Słownik języka polskiego

• miedza — ż II, DCMs. miedzadzy; lm D. miedz «wąski pas nie zoranej ziemi między uprawnymi polami, rozgraniczający te pola; granica» Iść miedzą. ◊ Graniczyć, sąsiadować itp. o miedzę «mieszkać w przyległym domu, gospodarstwie, w sąsiedniej wsi itp.» przen …   Słownik języka polskiego

• niedaleki — niedalekiecy 1. «położony w pobliżu, w niewielkiej odległości; bliski» Mieszkać w niedalekiej wsi. ◊ Ktoś jest niedaleki od czegoś (np. od prawdy, doskonałości) «ktoś jest na granicy czegoś, bliski osiągnięcia czegoś (np. prawdy, doskonałości)» 2 …   Słownik języka polskiego

• siedzieć — ndk VIIa, siedziećdzę, siedziećdzisz, siedziećdział, siedziećdzieli 1. «znajdować się w pozycji, w której ciało załamane w biodrach spoczywa całym ciężarem na pośladkach, a nogi są zwykle zgięte w kolanach; o zwierzętach: spoczywać całym ciężarem …   Słownik języka polskiego

• skraj — m I, D. u; lm M. e, D. ów «krańcowa część jakiejś powierzchni, jakiegoś terenu; krawędź, brzeg, bok, kraniec, koniec» Skraj drogi, jezdni. Skraj polany, lasu. Mieszkać na skraju wsi. Iść skrajem szosy. ◊ Ktoś by poszedł za kimś na skraj świata… …   Słownik języka polskiego